Binnengesloten
Vaak vergeten mensen hun sleutels mee te nemen, maar komen daar achter op het moment dat de deur al dicht is. Mij overkwam het tegenovergestelde.
We waren aan het werk in Amsterdam op de Geldersekade op een vrijdag. Dijk was lekker aan het schilderen en ik was aan het schuren verderop in de woning. Het liep al tegen het einde van de middag en Dijk was klaar. Dus hij ging alvast van de laatste uurtjes van de vrijdagmiddag genieten bij hem thuis met zijn vriendin. Ik wilde nog even wat zaken afmaken, zodat ik maandag met een ‘schone’ lei door kon stomen en de eigenaresse niet in de rommel zou zitten voor het hele weekend.
De eigenaresse meldde vlak daarna aan me dat ze even weg ging en ze wist niet zeker wanneer ze terug zou zijn, dus ik kreeg een vrolijke “Dan zien we elkaar maandag wel, trek de deur maar gewoon achter je dicht!” te horen.
Door haar vrolijke stemming ging ik ook met een glimlach door en maakte de laatste dingen af. Het kozijn nog even schuren, alvast afnemen en vetvrij maken. Alle rommel opruimen en onze gereedschappen schoonmaken. Vind het gewoon fijn om de volgende dag vers aan de slag te kunnen en niet eerst mijn schilder ‘troep’ van de werkdag ervoor nog op te hoeven ruimen. En de klanten vinden dat ook erg prettig, zeggen ze.
Het was een kleine anderhalf uur later toen ik klaar was om ook naar huis te gaan. Met spullen in mijn handen en de emmers met verf klaar gezet bij de deur om in te laden in mijn bus, trok ik de deur open. Althans… ik poogde daartoe. Maar dat ging hem echt niet worden. De deur zat op slot. In haar automatisme had de eigenaresse de deur aan de buitenkant op slot gedaan. Een goed automatisme om te hebben, wil je inbrekers buiten houden, maar ja, ik kon niet meer weg.
Even overwoog ik nog om via het raam naar beneden te klimmen, maar dat was me nèt even te hoog en ben niet zo’n hoogte held (Dijk ook niet trouwens). Heb haar gebeld, maar ze nam niet aan. Dijk had ik gebeld, die kon alleen maar heel hard lachen, de fijne collega. Dus dan moest ik maar wachten tot ze terug kwam. Gelukkig had ik internet en Netflix op mijn telefoon, dus heb me prima vermaakt met een aflevering Breaking Bad. Een uurtje later kwam ze thuis en werd ik eindelijk ‘bevrijd’.